​
Hallo jan,
Hierbij mijn ervaringen met de ontstoringstechniek:
Ik ben/was geregeld benauwd. Overdag valt het mee, maar ‘s nachts kan het dan flink erger. Het is vooral hinderlijk bij sporten. Tevens nies ik dan veel, vooral als ik wakker wordt. Overdag krijg ik lichte zweet aanvallen. Vele malen heb ik hier over gebeld met Jan. Bijna alle keren hielpen zijn adviezen direct. Helaas was dit veelal voor korte duur. Daar is nu verandering in gekomen. Sinds Jan mij geadviseerd heeft om mijn eten eerst op een adapter te zetten ben ik nog maar zelden benauwd. Ik sport veel (hardlopen en voetbal). Hardlopen gaat nu echt lekker zonder na een paar honderd meter altijd maar weer te weinig lucht te hebben. Op de voetbal zijn ze de laatste weken erg verbaast over de ongelofelijke conditie die ik ineens heb. Logisch zeggen ze, als je ook hardloopt. Hardlopen doe ik echter al drie jaar. Maar als mijn energie goed stroomt dan heb ik lucht voor tien. Stroomt deze een week later niet dan loop ik na 5 minuten voetballen al weer te happen naar lucht.
Het blijft wonderlijk omdat het niet tastbaar is. Sommigen zullen zeggen dat het tussen de oren zit. Het maakt mij niet uit. Ik weet inmiddels door vele ervaringen dat het mij echt helpt.
Ik heb er in ieder geval dagelijks gemak van en ben hem hier erg dankbaar voor!
Nog 2 voorbeelden die mij zijn overkomen:
Vorig jaar ben ik geopereerd en ben onder narcose geweest. Na 1 ½ week was ik nog steeds heel erg moe. Een wandelingetje naar buiten was nog te veel voor mij. Dat is op zich niet zo raar als je onder narcose bent geweest, maar ik besloot toch Jan te bellen. Die gaf aan dat ik overgevoelig/allergisch was voor de stof die in de narcose zat. De stof zat uiteraard nog volop in mijn lichaam. Ik moest mijn urine opvangen in een flesje (waar de narcosestof in zat) en dit op mijn rug houden. Vervolgens moest ik bepaalde vingers op elkaar zetten. Direct hierna ben ik naar de supermarkt gelopen. ’s Middags nog een stuk door het park gelopen en de volgende dag ben ik weer aan het werk gegaan.
Mijn moeder had een gezwel in haar keel. Gelukkig was deze goedaardig, maar deze zat aardig in de weg bij het slikken van het eten. Opereren was te riskant. Dit gezwel zat er inmiddels meerdere jaren toen Jan voor het eerst bij ons kwam. Sindsdien is het gezwel geslonken en is nu bijna verdwenen. Toeval? Misschien wel, misschien niet. Medicijnen heeft ze in ieder geval nooit geslikt hiervoor. Mijn vader was eerst sceptisch over het feit dat ik Jan bij ons had uitgenodigd (ik woonde toen nog thuis), inmiddels zegt hij dat Jan zijn kastje nooit meer het huis uit mag.
Groet, Ronald