​

Chemische straling Het blijkt al jaren dat we veel te gemakkelijk denken over chemische producten. In 92% van onze woningen vinden we alle schoonmaakmiddelen onder de gootsteen in ons aanrecht. In 73% van de diepvriezers vinden we het hele jaar koelelementen voor de koeltas. Als we secondenlijm kopen staat op de verpakking: koel bewaren, dus in de koelkast bij onze etenswaren… We kochten eens een zak hondenvoer van een Duits fabrikaat. Tot mijn verbazing stond er op de zak: ‘niet plaatsen bij geneesmiddelen of sterk riekende producten’. De mensen van onze diervoeders denken dus wel aan uitstraling, dus het overnemen van frequenties enzovoorts. Als we onze melk naast zeeppoeder plaatsen, gaat de melk waarschijnlijk vies smaken. Het meeste water wat we drinken, gebruiken voor onze koffie en thee, maar ook voor het koken van ons voedsel, komt uit de gootsteenkraan op ons aanrecht. Het water neemt de uitstraling (frequentie) van de schoonmaakmiddelen gewoon op. U zult nu wel denken; hoe kan dat nou, het loopt toch door een dichte koperen leiding? 

 

Aangezien ik zelf nog al kritisch ben, probeer ik graag nieuwe dingen uit. Ik las het boek: Water weet het antwoord, van de Japanse onderzoeker Masaru Emoto, uitgegeven door Ankh-Hermes bv te Deventer. Volgens deze wetenschapper is er haast geen goed water meer, zelf het leidingwater deugt nergens ter wereld meer. Hij toont dit aan door het water te bevriezen. Aan de kristallisatie kun je zien hoe goed en zuiver het water is. Het is beslist aan te bevelen dit boek eens te lezen. Ik zoek alles uit met de biotensor of wichelroede, dus ik vroeg mij af of ik het water ook kon veranderen. De pendel zegt dat dat kan, dus even nadenken en ik kom erachter dat ik gewoon een zakje met een bepaalde grondstof op de waterleiding moet plakken in de buurt van de meter. Zelf heb ik de positieve werking ervaren door een glas van dit water te drinken. Normaal werd ik altijd licht in mijn hoofd en kreeg ik een zwaar gevoel op mijn borst als ik een bepaald persoon tegen kwam. Na het drinken van dit water voelde ik niets meer als deze persoon in mijn buurt kwam. Maar het verhaal gaat nog verder.  We plakten het zakje ook bij mijn schoonouders op de waterleiding. We tapten een glas van het water voor dat het zakje op de leiding zat. Toen het zakje op de waterleiding zat, lieten we de kraan eerst een poosje stromen zodat het oude water weg was. Vervolgens tapten we opnieuw een glas water. Aangezien mijn schoonouders en mijn schoonzus gewoon met de hand kunnen voelen of iets goed of slecht uitstraalt, dus koud of warm aanvoelt, was het zeer duidelijk. Het eerste glas water voelde koud, en de laatste voelde warm aan. Tot mijn verbazing kon ik het zelf ook voelen. Een poos later kwamen in het laatste glas, dus met het zakje op de leiding, allemaal luchtbelletjes op de binnenkant van het glas. Het eerste glas was niets aan te zien. De volgende dag vertelde ik het aan een persoon waar ik de woning ontstoort had. Die ging zonder dat we iets overlegt hadden twee bakjes met water invriezen. Een dag later had ik haar weer aan de lijn en ze verteld mij dat het eerste bakje mat was ingevroren en het tweede helder met allemaal luchtbelletjes. Dit is door een andere persoon toen ook geprobeerd, en weer met precies het zelfde resultaat.

 

Nu even ons aanrechtkastje. Voor een aantal jaren terug ontstoorde ik een woning. De man had al jaren last van aambeien. Ik kom er achter dat het water de oorzaak is, en vervolgens dat het de schoonmaakmiddelen zijn die het water verpesten. Ik meette hoever deze schoonmaakmiddelen van de leiding moesten afstaan, dit was minimaal 1.20 meter. Dit werd even geregeld. Drie dagen later belt deze mevrouw op dat haar man de aambeien al kwijt was. Wat we hier hebben verteld gebeurd gewoon in de praktijk, en we hopen dat het u aan het denken zet. Zet dus ook geen chemische middelen op uw nachtkastje dicht bij uw hoofd. Zo kunt u waarschijnlijk zelf ook nog wel andere situaties bedenken.